یهود با فاصله گرفتن از تورات نازل شده، و نبوت پیامبران بزرگى که در میان آنان مبعوث به رسالت شدند نسبت به خود و آینده خود و به ویژه در رابطه با قیامت به شدت دچار انحراف فکرى و اعتقادى شدند تا جائى که اولًا خود را قوم برتر در همه جهان و همه اعصار به حساب آوردند و غیر خودشان را قوم پست و نژاد بیارزش و ثانیاً قیامت را که فقط و فقط در سیطره عدالت و مالکیت و قدرت خداى حکیم است و آنجا هر کسى محشور با آثار اعمال خویش است به مانند دنیا به نظر آوردند که مجرم میتواند براى نجات از جرمش و براى گرزى از جریمه به صاحب قدرتى یا وکیل و وزیرى یا رابطه دارى که با دستگاه حکومتى مرتبط است متوسل گردد، و یا از شفاعت غیر منطقى کسى بهرهمند شود و اگر این هر دو قدرت، وسیله نجاتش نشد براى رهائى از جریمه فدیه و عوضى و رشوه و پولى بپردازد اى نهایتاً قوم و قبیلهاش را به یارى بطلبد و آنان با قدرتشان او را از چنگال کیفر نجات دهند.

این انحراف فکرى و اعتقادى آثار بسیار سوئى در زندگى این قوم رسوا بجا گذاشت از جمله راه آنان را به سوى فسق و فجور، و گناه و معصیت و ظلم و ستم و تحریف آیات حق و حتى گشتن پیامبران باز کرد و آنان با خیالى آسوده از آن روزگار یعنى روزگار موسى تا امروز که سر از فرهنگ صهیونى در آوردهاند به انواع خیانتها و جنایتها و تخریب ارزشها، و مفاسد خانمانسوز مشغولند و خود را از جریمهها و کیفرهاى قیامت مصون میدانند و در نهایت میگویند اگر هم به عذابى در آن روز دچار شویم مدتش بسیار کم و اندک است.

وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّاماً مَعْدُودَةً: «1»

و بر پایه انحراف فکرى و عقیدتى قائلند که آتش دوزخ جز چند روزى به ما نمى‏رسد.

اینان باید بدانند که با گناهان بسیار بزرگى که در آیات گذشته اعلام شد مرتکب شدند و هنوز هم در میان آنان جریان دارد چون: پیمان‏شکنى، تکذیب قرآن، فروختن آیات حق به بهاى اندک، مشتبه کردن حق به باطل، کتمان نمودن حق، ترک نماز، بخل در پرداخت زکات، خود فراموشى در برابر نیکى کردن، کبر و غرور، بى‏اعتقادى به لقاى حق و ....

براى معذب شدنشان به عذاب ابد کافى است، و قیامت بسیار دشوار و سختى به انتظار آنان است قیامتى که مقدمات بر پا شدنش و هویت وجودى‏اش براى اینگونه مردم عنود و لجوج فوق العاده هول‏انگیز و ترسناک و شکننده و در هم کوبنده است.

صحنه‏هائى از قیامت‏

روزى است که شأنش عظیم است، زمانش بى‏پایان است، سلطانش قاهر و چیره است، اوقاتش نزدیک است، آسمان در آن روز از هم مى‏شکافد، و ستارگان پراکنده مى‏شوند، خوشید به هم در پیچید، ستارگان تیره و بى‏نور شوند، کوه‏ها را به حرکت آرند و از جا بر کنند، اموال نفیس و با ارزش بى‏صاحب شوند، حیوانات وحشى محشور گردند، دریاها را مشتعل و برافروخته نمایند، هر کس با قرین خود جفت و همسان گردد، دوزخ را برافروزند، بهشت را نزدیک آرند، کوه‏ها از بیخ و بن کنده شوند، زمین به زلزله‏اى بسیار سخت و کوبنده دچار گردد، و سنگینى‏هایش را بیرون ریزد، مردم به صورت گروه گروه پراکنده به بهشت یا دوزخ باز گردند تا اعمالشان را که تجسم یافته ببیند، مردم از شدت‏ سراسیمگى چون پروانه‏هاى پراکنده باشند، و کوهها مانند پشم حلاجى شده شوند، مادران شیر دهنده در آن روز از کودکى شیرش مى‏دهند بى‏خبر شوند. «2» روزى است که یادش سید انبیاء محمد مصطفى، خاتم پیامبران را پیر کرد وقتى به او گفتند: شما را به حال پیرى مى‏بینیم! فرمود:

«شیبتنى سوره هود و الواقعه و المرسلات و عم یتساءلون و اذا الشمس کورت.»

سوره‏هائى که نام بردم مرا به پیرى رسانید!!

قیامت به تناسب اعمال و اخلاق و عقاید انسان‏ها داراى اسامى گوناگونى است، که براى هر اسمى از اسم‏هایش سرى و براى هر وصفى از اوصافش معنائى است، اگر در معانى آن اسماء و اسرار آن نام‏ها و حقایق آن اوصاف اندیشه شود، البته از هول و ترسش انسان پیر مى‏شود، و موى سیاهش سپید مى‏گردد، و آتش هوا و هوسش خاموش مى‏شود، و شهواتش و خواسته‏هایش مقید به اوامر و نواهى حق مى‏گردد، و از هر حقى که هر کسى بر عهده‏اش دارد پاک مى‏شود، و به توبه واقعى نائل مى‏آید، و گذشته را آنچنان که خدا مى‏خواهد جبران مى‏نماید و آینده‏اش را غرق عبادت و بندگى مى‏کند و فقط و فقط به حلال خدا قناعت مى‏نماید تا به سلامت و با امنیت وارد آن موقف عظیم شود.

اسامى و اوصاف قیامت‏

روز قیامت، روز اندوه و حسرت، روز پشیمانى، روز محاسبه، روز پرسش، روز مسابقه، روز رقابت، روز جدال و کشمکش، روز زلزله، روز فرو ریختن عذاب و خشم، روز صاعقه، روز واقعه، روز کوبنده، روز تکان و لرزش شدید، روز از دنبال درآمدن، روز پوشاننده، روزحادثه بزرگ و بدبختى و بلاى سنگین، روز نزدیک شدن زمان دادگاه‏ها و حساب خلایق، روز ثابت و حق، روز حادثه بزرگ‏تر، روز بانگ هولناک و مهیب، روز جدائى، روز فراق، روز سوق به سوى خدا، روز قصاص و تلافى، روز ندا دادن، روز حساب، روز بازگشت، روزعذاب، روز فرار و گریز، روز قرار، روز برخورد و دیدار، روز ماندگار، روز حکم و قضاوت، روز پاداش، روز بلا، روز گریه، روز گرد آمدن، روز وعده عذاب، روز عرضه شدن اعمال، روز وزن شدن کوشش‏ها، روز ثابت، روز حکم و حکومت، روز فاصله انداختن میان حق و باطل، روز جمع، روز برانگیخته شدن، روز پیروزى، روز سوائى و بدنامى، روز عظیم، روز عقیم، روز سخت، روز اجر و جزاء، روز یقین، روز نشر، روز تحول، روز نفخه، روز فریاد سخت و رعدآسا، روز لرزه، روز حرکت، روز بازداشت، روز از خود بیخود شدن، روز هول و ترس، روز بى‏تابى، روز پایان و نهایت، روز مأوى، روز میقات، روز معاد، روز کمین، روز آشفتگى، روز عرق، روز تهیدستى، روز تیرگى، روز پخش‏شدن، روز انفصال و جدائى، روز وقوف، روز خروج، روز دائمى، روز غبن و خسارت، روز ترش‏رو و عبوس، روز معلوم، روز موعود، روز مشهود، روز بى‏تردید، روز آشکار شدن پنهانها، روز خیره شدن چشمها، روزى که کسى قدرت دفع عذاب از کسى ندارد، روز نداشتن اختیار، روز دعوت به سوى آتش، روز کشیده شدن به آتش با صورت، روز بالا و پائین شدن چهره‏ها در دوزخ، روز فرار شخص از برادرش، روز سکوت، روز نپذیرفتن عذر و بهانه، روز بدون بازگشت، روزى که مال و فرزند سود ندهد، روز پیر شدن بچه‏ها، روز ناامیدى کافران، روز ..... «3»

کتاب خدا در آیه مورد شرح و توضیح منحرفان فکرى و کژ اندیشان را نسبت به چنین روزى با چنان اسامى و اوصافى هشدار مى‏دهد که نسبت به آن روز پروا کنید و خیال نکنید که با داشتن این همه جرم جنایت و فسق و فجور و ظلم و ستم کسى بتواند ذره‏اى از عذاب خدا را از شما دفع کند، شما باآثار اعمال شومتان محشور مى‏شوید و در اسارت آن آثار هستید، و گره‏هائى که از عذاب به شما زده مى‏شود دستى که در قیامت بتواند آن گره‏ها را حتى یک گره را بگشاید وجود ندارد.

وَ اخْشَوْا یَوْماً لا یَجْزِی والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَیْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ لا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ. «4»

و بترسید از روزى که هیچ پدرى ذره‏اى از عذاب را از فرزندش دفع نمى‏کند، و نه هیچ فرزندى دفع کننده چیزى از عذاب از پدر خویش است، بى‏تردید وعده خدا نسبت به نیکوکار و بدکار حق است، پس زندگى دنیا شما را نفریبد، و مبادا شیطان شما را به کرم و رحمت خدا مغرور کند.

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ: «5»

قیامت روزى است که انسان از برادرش و از مادر و پدرش و از همسر و فرزندانش مى‏گریزد!!

راستى یهود با توجه به این آیات در قیامت چه خواهند کرد، و به چه کسى میتوانند دل خوش کنند، اینان باید بدانند که نسبت به خود و وضع و حالشان در قیامت به شدت دچار انحراف فکرى هستند، و در اوهام و خیالات بى‏پایه بسر میبرند.

البته به این نکته هم باید توجه داشت که هشدارهاى قرآن مجید ویژه یهود نیست بلکه هشدار به همه مردم از هر مکتب و مذهبى که هستند مى‏باشد که مبادا قیامت را با دنیا اشتباه بگیرید و به خیالات بى‏پایه و اوهام فاسد به عنوان امور حتمى و قطعى دل خوش شوید و از حقایق الهیه که سند استوارش آیات قرآن مجید است غافل بمانید و در فضاى غفلت و بى‏خبرى زیان‏هاى غیر قابل جبران و خسارت ابدى و عذاب همیشگى نصیب خود کنید و گرفتار رسوائى و افتضاح در دنیا و آخرت گردید، که انحراف و کژفهمى به خصوص نسبت به دین و مفاهیم دینى بلائى بس بزرگ و بیمارى بس خطرناکى است.

بنى‏اسرائیل با جنایات و خیانت‏هائى که پیش از اسلام داشتند، و در زمان ظهور اسلام هم به حرکات شیطانى خود پاى‏بند بودند و اکنون هم بیشتر آنان شریرترین مردم روى زمین هستند، و از منش و رفتارشان در هر عصرى معلوم مى‏گردد که دچار کفر باطنى و تکذیب آیات حق و معارف الهیه بوده و هستند در قیامت در کمال غربت و تنهائى خواهند بود، و سخت‏ترین و شدیدترین عذاب آنان را فرا خواهد گرفت، و احدى در آن روز به فریاد آنان نخواهد رسید، و به قول قرآن مجید کسى یافت نمى‏شود که ذره‏اى از عذاب خدا را که محصول تلخ اعمال و اخلاق خود آنان است از آنان برطرف کند، یهود و امثال آنان در قیامت اسیرانى هستند که آزادى ندارند، و بیمارانى مى‏باشند که درمانى براى آنان وجود ندارد، اگر اینجا نخواهند بفهمند که نسبت به دین و حقایق الهیه منحرف و کژاندیش‏اند، آنجا که جاى ظهور همه واقعیات است خواهند فهمید که نسبت به‏ خود و دیگر امت‏ها و در رابطه با حقایق به شدت دچار انحراف فکرى و اعتقادى و اسیر اوهام و خیالات فاسد بودند.

پی نوشت ها:

______________________________

(1)- بقره، آیه 80.

(2)- مضمون آیات سوره‏هاى انشقاق، انفطار، مرسلات، زلزال، قارعه.

(3)- محجه البیضاء ج 8، ص 331- همه این اسامى و اوصاف برگرفته شده از صریح آیات قرآن است.

(4)- لقمان، آیه 33.

(5)- عبس، آیه 34- 36.